VIDEO: 'SNOWPIERCER' Sjajan SF jednog od najboljih komercijalnih redatelja današnjice

Globalizacija i ekonomska kriza na razne su načine utjecali na popularnu kulturu. A jedna od njihovih posljedica je i pojava novog podžanra: marksističkog distopijskog SF-a. Počevši od “Distrikta 9” do “Elysiuma”, i od “Wall-E” do “Igara gladi”, suvremeni SF-ovi sve se češće poigravaju političkim temama od kojih bi se stari senator McCarthy vrtio u grobu.

Unutar tog vala političnih SF spektakala, u naša je kina stigao i možda najzanimljiviji film tog trenda. Riječ je o filmu “Snowpiercer” korejskog režisera Joon-ho Bonga.

“Snowpiercer” (Probadač snijega) distopijski je akcijski SF koji se zbiva u bliskoj budućnosti, na Zemlji koja je uslijed klimatskih promjena zapala u ledeno doba. Na površini Zemlje svijet je izumro, a jedini preživjeli stisnuti su u željezničku kompoziciju sa 1001 vagonom koja bez zaustavljanja kruži Zemljom. Lokomotiva pri tom putnicima daje energiju i vodu.

Vlak je zamislio vizionarski inženjer Wilford ( Ed Harris) koji ima status između diktatora, vjerskog vođe i boga. Putnici su - pak - jasno kastinski razdvojeni. U prednjim su vagonima oni koji su kupili ulaz, i oni žive u raskoši. U stražnjim su vagonima oni koje je Wilford primio besplatno. Oni žive kao u logoru, u krajnjoj bijedi te ovise o hrani koju im dostavljaju iz prednjih vagona. Obeshrabreni su, jer ni jedna pobuna nikad nije doprla dalje od nekoliko desetaka vagona. No, Curtis ( Chris Evans) i njegov mentor, bezruki ideolog ( John Hurt) povedu pobunu, pri čemu im je od pomoći korejski izumitelj (Bongov stalni glumac Kang-ho Song). On je dizajnirao, pa stoga umije i otvoriti vrata među vagonima.

“Snowpiercer” se na zanimljiv način bavi ideološkim, ekološkim i ekonomskim kontroverzama globalizacije. Stoga je pomalo iznenađenje kad čovjek dozna da je predložak - francuski strip “Le Transperceneige” Jacquesa Loba i Benjamina Legranda - nastao još 1983. Korejski režiser je primjerak relativno nepoznatog francuskog albuma našao u nekoj papirnici i odmah shvatio da je “Transperceneige” sjajan predložak za njega. Bong je, naime, filmofilima i te kako poznat kao “pulp” režiser sa sluhom za političko. Na zapadu, korejski se redatelj proslavio sjajnim krimićem “Sjećanje za umorstvo”, po mom osobnom ukusu jednim od pet najboljih krimi filmova 21. stoljeća, da bi potom snimio još dva briljantna filma: triler “Majka” (2009.) te godzila-film “Gost” (2006.) u kojem - baš kao u “Snowpierceru” - sjajno spaja politički žalac i fantastični spektakl.

Kao politička parabola film “Snowpiercer” je nesumnjivo zanimljiv, i nema dvojbe da će biti predmet žižekovski inspiriranih interpretatora. No Bongov film je i u izvedbenom smislu prava majstorija. Bongu je uspjelo relativno mehaničku dramaturgiju - prodiranje pobunjenika iz vagona u vagon - pretvoriti u vješto komponiranu dramu. Odlično se snašao u režiji akcijskih scena u uskom prostoru, a - iako film šišti od akcije - Korejac ga je uspio obojiti s nizom zanimljivih, fino ocrtanih likova. Film je i vizualno i dizajnerski sjajan, “skockan” u smjesi art-decoa i futurizma 30-ih. I prije “Snowpiercera” bilo je jasno da je Joon-ho Bong jedan od najboljih komercijalnih režisera današnjice. Ovaj film to je samo potvrdio.